O tu, jestem

Nie znaj samotności – uzupełniam przestrzeń

Patrzysz z niedowierzaniem, pochylasz głowę
nasłuchujesz westchnień, a ja naprawdę
jestem
tuż

emanuję błogim nastrojem, opowiadam szeptem
rumienię skórę rozległym ciepłem

Nie ma Samotności
Jesteśmy My
prócz Nas Nikogo więcej

no może jeszcze
dyskretny Bóg, wypełniający każde nienazwane miejsce
wprawiający w ruch, poruszające nas do głębi
życiodajne powietrze.